Κορίτσια προσοχή: Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής – Υπερκινητικότητα σας αφορά!

Τα κορίτσια διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ πολύ αργότερα από τα αγόρια, εάν τελικά διαγνωστούν. Διαβάστε ό,τι χρειάζεται να ξέρετε για τη ΔΕΠΥ στα κορίτσια αλλά και στις γυναίκες.

ΔΕΠΥ και γυναίκες

Η αναλογία κοριτσιών και αγοριών που διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ είναι 1 στα 3. Αυτό δεν σημαίνει ότι λιγότερα κορίτσια έχουν ΔΕΠΥ. Σημαίνει απλά ότι τα κορίτσια δεν διαγιγνώσκονται, πράγμα το οποίο έχει συνέπειες στην ψυχική υγεία και γενικότερα στη ζωή του ατόμου, αφήνοντάς τα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και ψυχολογική φθορά.

Διαφορές και συμπτώματα

Τα κορίτσια με ΔΕΠΥ  συχνά παραβλέπονται γιατί βιώνουν την υπερκινητικότητα διαφορετικά. Για παράδειγμα, σε μια τάξη, ένα αγόρι μπορεί να πετάγεται ή να χτυπάει τα πόδια του, ενώ ένα κορίτσι μπορεί να δείξει υπερκινητικότητα μιλώντας ασταμάτητα. Ένα κορίτσι, το οποίο μιλάει όλη την ώρα, συχνά αντιμετωπίζεται από τη δασκάλα σαν ομιλητική, όχι ως υπερκινητική ή προβληματική και επιπλέον είναι λιγότερο πιθανό να παραπεμφθεί για αξιολόγηση.

Ελλειμματική προσοχή

Άλλος ένας λόγος  που τα κορίτσια δεν εντοπίζονται είναι γιατί παρουσιάζουν πιο συχνά απ’ τα αγόρια την ελλειμματική προσοχή. Τα συμπτώματα αυτού του υποτύπου της ΔΕΠΥ (έλλειψη προσοχής στη λεπτομέρεια, περιορισμένης διάρκειας στην προσοχή, διάσπαση, τάση να ξεχνάει συχνά) τείνει να είναι λιγότερο ενοχλητική και φανερή απ’ αυτά της υπερκινητικής ΔΕΠΥ. Ένα υπερκινητικό αγόρι, το οποίο επανειλημμένα κάνει θόρυβο στο θρανίο, αμέσως τραβάει την προσοχή, σε αντίθεση με ένα κορίτσι που στριφογυρίζει μια τούφα μαλλιών ενώ κοιτάζει έξω από το παράθυρο.

Μηχανισμός Διαχείρισης

Μερικά κορίτσια αναπτύσσουν μηχανισμούς που κρύβουν τα συμπτώματα. Προκειμένου να εξασφαλίσουν καλό βαθμό, γίνονται τελειομανείς και ξοδεύουν ώρες γράφοντας ατελείωτες σημειώσεις σε κάθε κεφάλαιο στο οποίο εξετάζονται ή τσεκάρουν και διπλο-τσεκάρουν την τσάντα τους για να βεβαιωθούν ότι τα έχουν όλα.

Κοινωνικότητα

Η ΔΕΠΥ μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική ζωή ενός κοριτσιού. Η έρευνα δείχνει ότι τα κορίτσια με ΔΕΠΥ μπορεί να απορρίπτονται πιο συχνά απ’ τους συμμαθητές τους σε σχέση με τα αγόρια, αφού οι κοριτσίστικες φιλίες απαιτούν πιο σύνθετη σκέψη και σταθερότητα. Για παράδειγμα, δύο αγόρια που συναντιούνται σε έναν παιδότοπο και σκάβουν μια τρύπα με τα φτυάρια τους γίνονται αμέσως φίλοι, ενώ η φιλία ανάμεσα στα κορίτσια απαιτεί προφορική επικοινωνία και δέσιμο, κάτι στο οποίο τα κορίτσια με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται.

Το τίμημα

Η αυτοεκτίμηση των κοριτσιών με ΔΕΠΥ φαίνεται πιο χαμηλή απ’ αυτή των αγοριών με ΔΕΠΥ. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να επιφέρει επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και γενικότερα στη ζωή του ατόμου. Τα κορίτσια με ΔΕΠΥ τείνουν να έχουν περισσότερες διαταραχές διάθεσης, κατάθλιψη, άγχος και προβλήματα αυτοεκτίμησης σε σχέση με τα κορίτσια χωρίς ΔΕΠΥ. Επίσης, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για χαμηλή ακαδημαϊκή επίδοση αλλά και για χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, ακόμα και απόπειρα αυτοκτονίας.

Κοινωνικές προκαταλήψεις

Τα κορίτσια με υπερκινητικότητα μπορεί να διαγνωστούν νωρίτερα αλλά συχνά στιγματίζονται περισσότερο από τα αγόρια με την ίδια διάγνωση. Τα παιδιά αντιμετωπίζουν την παρορμητικότητα και τη διάσπαση ως «αγορίστικα» χαρακτηριστικά. Τα αγόρια είναι πιο πιθανό να γίνουν αποδεκτά από τους εκπαιδευτικούς και τα άλλα παιδιά, ειδικά αν τα συμπτώματα δεν είναι σοβαρά. Τα υπερκινητικά αγόρια απλά «είναι αγόρια» ενώ τα υπερκινητικά κορίτσια εξοστρακίζονται.

Η προσδοκία να γίνουν σύζυγοι και μητέρες

Οι γυναίκες διδάσκονται να είναι αυτές που ευχαριστούν τους άλλους και συχνά θέτουν μη ρεαλιστικούς στόχους για τον εαυτό τους, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν οικογένεια και καριέρα. Όταν οι γυναίκες με ΔΕΠΥ παντρεύονται και κάνουν παιδιά, πολλές απ’ αυτές ντρέπονται. Η κοινωνία περιμένει τρομερά αποθέματα μνήμης και οργάνωσης από τις μητέρες, από το να θυμούνται και να κρατούν αρχείο για τις σημαντικές πληροφορίες που αφορούν τους εκπαιδευτικούς μέχρι να οργανώνουν γεύματα και προγράμματα. Χωρίς θεραπεία ή βοήθεια, πολλές γυναίκες νιώθουν ανίκανες.

Παίρνοντας βοήθεια

Αν πιστεύετε ότι η κόρη σας μπορεί να έχει ΔΕΠΥ, μην περιμένετε τη δασκάλα να εκφράσει την ανησυχία της για να κάνετε μια αξιολόγηση. Οι εκπαιδευτικοί συνήθως προτείνουν για αξιολόγηση τα παιδιά που είναι υπερκινητικά ή δυσκολεύονται να οργανωθούν ή ξεχνούν συνέχεια πράγματα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η ΔΕΠΥ συχνά εκφράζεται στα κορίτσια – υπερβολική ομιλία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανησυχία, τελειομανία, αδιακρισία – σπάνια εντοπίζεται ως ΔΕΠΥ.

Διάγνωση ενηλίκων = ανακούφιση

Οποιαδήποτε γυναίκα η οποία υποψιάζεται ότι έχει ΔΕΠΥ θα πρέπει να ενημερωθεί σχετικά με την κατάσταση και να συμβουλευτεί έναν ειδικό ο οποίος να εξειδικεύεται στον τομέα αυτό. Πολλές γυναίκες αναζητούν βοήθεια ως ενήλικες, αφού το παιδί τους διαγνωστεί με ΔΕΠΥ, και ανακουφίζονται όταν επιτέλους βρίσκουν μια εξήγηση γιατί είναι όπως είναι.

Διαφορετική θεραπεία

Η ΔΕΠΥ όχι μόνο παρουσιάζει διαφορετικά συμπτώματα στα αγόρια και στα κορίτσια αλλά συχνά απαιτεί και διαφορετική θεραπευτική παρέμβαση. Και τα δύο φύλα μπορεί να ωφεληθούν από φαρμακευτική αγωγή αλλά τα κορίτσια μπορεί να χρειαστούν ακόμα θεραπεία για το άγχος. Μερικά κορίτσια δεν μπορούν να ανεχτούν διάφορα ερεθίσματα χωρίς επιπλέον φαρμακευτική υποστήριξη.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Η ιατρική κοινότητα αρχίζει να αναγνωρίζει το γεγονός ότι η ΔΕΠΥ είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τα κορίτσια που συχνά επιμένει στην ενήλικη ζωή αλλά χρειάζεται όλοι να το διαδώσουμε και να ενημερωθούμε.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ στα αγγλικά: http://www.additudemag.com/slideshow/80/slide1.html?utm_source=eletter&utm_medium=email&utm_campaign=August

Περισσότερες πληροφορίες στα ελληνικά μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του πανελλήνιου σωματείου ατόμων με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και ελλειμματικότητας: http://www.adhdhellas.org/